%1$s

Drzwi dla psa Wyobraźcie sobie moje zdziwienie, kiedy myłam naczynia po śniadaniu i spojrzałam na małe dziecko wpełzające przez drzwiczki mojego pieska. Drzwi były dla mojego psa Skippy'ego. Zginęła rok temu wraz z moją mamą i ojcem w wypadku samochodowym. Skippy miała wtedy trzynaście lat w przeliczeniu na ludzkie lata i uwielbiała jeździć samochodem. Kiedy to się stało, byłem na studiach. Teraz, prawie rok później, wciąż za nimi wszystkimi tęsknię. Dzieciak najwyraźniej miał problemy z przesunięciem kolan nad deskę na dole, więc uklęknąłem i podniosłem dla niego klapę. Kiedy wyjrzałem przez drzwi, po drugiej stronie zobaczyłem kobietę. Przykucnęła tak jak ja...

Moja żona to dziwka Dokuczanie sobie nawzajem zawsze było częścią pogawędek do poduszki dla mojej żony i mnie. Sarah zawsze lubiła sprośne gadki i nie mam nic przeciwko, aby jej to zrobić. Niedawno odkryła, jak bardzo lubię, gdy opowiada o innych mężczyznach. Robię się zazdrosna, ale lubię słuchać jej głosu, gdy sprawiamy sobie nawzajem przyjemność. Nie ma nic tak seksownego jak jej kontakt wzrokowy, gdy gładzi mojego fiuta i opowiada mi o jakimś facecie, z którym się pieprzyła, aż nie mogę już tego znieść i rzucam ją na plecy, żeby ją spustoszyć. Albo czasami słucham, jak opowiada mi o mokrym śnie...

Głośniki w hali odlotów zatrzeszczały, po czym rozległ się zwykły „ping-pong”, a automatyczny głos oznajmił, że trwa wejście na pokład samolotu do Sydney. „No to zaczynamy” – pomyślała Rosa. Schyliła się, włożyła iPada do swojej torby podręcznej i zapięła go. Następnie wstała i dołączyła do kolejki przy bramce wejściowej. Znalazła się za wysokim mężczyzną o szerokich ramionach i szczupłych biodrach. Nie mogła powstrzymać się od spojrzenia w dół i została nagrodzona widokiem obcisłych spodni okalających kształtne pośladki. Nadal patrzyła, jak kolejka przesuwa się do przodu, a on pochylił się, aby przesunąć swoją torbę o kilka cali do przodu. Spodnie napięły się...

Zakończyliśmy pierwszą historię Steve'a i Yvonne po tym, jak Yvonne rozmawiała z dziećmi i powiedziała swojemu mężowi Robowi, że przez pełne pięć miesięcy będzie niewolnicą seksualną. Yvonne i Steve wrócili do kuchni na filiżankę herbaty, a Steve powiedział: „Pięć miesięcy? Czy naprawdę jesteś gotowy mieszkać tu ze mną przez pięć miesięcy?” Yvonne odpowiedziała: „Jeśli będziesz mnie mieć tak długo”. Steve uśmiechnął się i powiedział: „Wracaj do łóżka, zanim zmienisz zdanie”. Jej odpowiedź była nonszalancka: „Co jest nie tak ze stołem kuchennym?” Wstała, po czym usiadła na stole i oparła się na łokciach, pozwalając, aby koszula Steve'a rozchyliła się, odsłaniając jej piersi...

W pewnym momencie w niezbyt odległej przeszłości byłem zbyt zajęty pracą i rodziną, aby mieć jakiekolwiek życie towarzyskie. Mam 32 lata, żonę nudną i troje dzieci. Jak człowiek może sobie wyobrazić, byłem sfrustrowany wiedząc, że mam te wszystkie perwersyjne i dziwne fetysze, ale nie mam nic poza martwym współmałżonkiem w sypialni, aby je przymierzyć. Chciałem poczuć, że żyję! Wejdź na randki online. Teoretycznie działa, aby zbliżyć cię do kogoś, kto może mieć podobną sytuację lub z wielu innych powodów. Poznałem kilka wspaniałych kobiet, miałem kilka randek, kiedy czas na to pozwalał, ale tak naprawdę nigdy nie czułem żadnej chemii. Wprowadź losowy...

Alison pojawiła się w moim życiu jako część trójkąta z inną dziewczyną. Trójkąt był zabawny, ale wkrótce nasze drogi się rozeszły. Zaczęliśmy znowu rozmawiać kilka miesięcy później, kiedy zobaczyłem ją w klubie ze striptizem, w którym właśnie zaczęła pracować. Wkrótce potem mieliśmy naszą pierwszą prawdziwą randkę. Kilka szybkich drinków w barze dla nurków i lodzik na parkingu były tak romantyczne, jak tylko mogliśmy. Kiedy zaczęła do mnie przychodzić, jako pierwszy doprowadzałem ją do orgazmu. Byłem też pierwszym, który traktował ją tak, jakby chciała być traktowana. Waży około 110 funtów. z małymi piersiami i pięknymi kasztanowymi włosami Alison wyglądała trochę jak młoda...

Mój sąsiad jest podglądaczem i ma na imię Tom. Tak, wiem, że to bardzo banalne, ale naprawdę ma na imię Tom. Teraz wstydzę się swojego ciała, jego krągłości i tak, mam trochę nadwagi jak na moją 1,5-metrową sylwetkę, mój tyłek jest zaokrąglony, piersi są bardzo duże, a uda większe niż bym chciał. Jednak to wszystko ja i tyle. W większość słonecznych dni uwielbiam przechadzać się po ogrodzie topless (przynajmniej) czasami zupełnie nago, wąchając kwiaty i siadając, by chłonąć promienie. W każdym razie pewnego sobotniego popołudnia na początku sierpnia leżałem nago na leżaku, kiedy zza płotu dobiegł mnie głos mówiący: „Uwielbiasz popisywać...

Niestety, było około dziewiątej rano w niedzielę, kiedy się obudziłem i stwierdziłem, że wciąż jestem sam w swoim łóżku, a mokre sny, które mogłem mieć, były tylko mokrymi snami. Zauważyłem, że drzwi do pokoju gościnnego były zamknięte, więc zająłem się swoimi porannymi sprawami i zszedłem do kuchni, żeby zaparzyć kawę. Wyglądało na to, że to będzie jasny, ciepły, słoneczny dzień, kiedy wziąłem swoją pierwszą filiżankę na pokład i usadowiłem się. Dopiero gdy skończyłem drugą filiżankę kawy java, usłyszałem ruch w kuchni, moja żona wyszła z dzbankiem do kawy, pytając, czy chcę dolać tego, co zostało, czy też chcę poczekać, aż zrobi...

„Kurwa, człowieku. Wnoszenie tego całego gówna po schodach to suka” – skarży się Jack, mój przyjaciel, no cóż, teraz współlokator. – To był twój pomysł, żeby znaleźć miejsce na górze – spieram się w odpowiedzi. – Tak, cóż, nie pomyślałem o schodach. Mój przyjaciel i ja jesteśmy parą dzieciaków rozpoczynających pierwszy rok w Hillside College. Wiem, brzmi dość ogólnie, prawda? Ale hej, to dobry początek dla nas w nowym miejscu. „Johnny, zejdź na dół i weź kilka ostatnich pudeł”. – Po prostu chodźmy ich zebrać – mówię. „No człowieku”. Dlaczego nie? „Ponieważ jestem zbyt zajęty testowaniem nowej kanapy” — mówi, wskakując...

DZIWA SZEFA - CZĘŚĆ I: POCZĄTEK ROZDZIAŁ 1: PROPOZYCJA Stało się tak, jak zawsze. Mój smartfon wydał dyskretny „pip”. Odwróciłem się od monitora komputera na biurku, obudziłem telefon i sprawdziłem identyfikator SMS-a. Pan. Mogło być znacznie więcej. Mógł to być pan Charles Woodburn, dyrektor generalny i prezes zarządu. Taki był Pan. Otworzyłem wiadomość, aby znaleźć wiadomość, którą często od niego otrzymywałem. – Potrzebuję cię w moim biurze. Uśmiechnęłam się, natychmiast wstając i podnosząc kurtkę. Nie miało znaczenia, nad czym mogłem pracować, ważne czy przyziemne, wszystko było takie samo w porównaniu z tym wyrazem potrzeby. Wiadomość nie była prośbą; to nie było...